Τις μεγάλες απαιτήσεις κ τις προϋποθέσεις που χρειάζεται να πληροί ένας τόπος για να καταστεί γαστρονομικός προορισμός αναλύει σε άρθρο του το οποίο δημοσιεύεται στο χθεσινο Έθνος, ο Τριαντάφυλλος Πετκανόπουλος, οικονομολόγος και δημοσιογράφος τροφίμων.

Ο δημοσιογράφος, ξεκινά τη συζήτηση από την διαπίστωση ότι η γαστρονομία «μπήκε εσχάτως στο λεξιλόγιο των παραγόντων της τοπικής αυτοδιοίκησης και, όπως συνήθως συμβαίνει στη χώρα μας, καθυστερημένα και φουριόζικα».

Ωστόσο, η ανάδειξη ενός τόπου σε γαστρονομικό προορισμό δεν είναι μια εύκολη διαδικασία. Απαιτεί συστηματική προσέγγιση και τη σύμπραξη πολλών παραγόντων.

Απαιτεί υψηλή ποιότητα πρώτης ύλης και μοναδικότητα της γαστρονομίας ενός τόπου, γενικώς να υπάρχει η έννοια της υψηλής γαστρονομίας διάχυτη στον τόπο, μάρκετιγκ που σημαίνει στρατηγική, με μια λέξη, όραμα! 

Από τους τόπους μας έχω εντοπίσει κάποιους οι οποίοι έχουν τις βασικές προϋποθέσεις, χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και άλλοι. Οι τόποι αυτοί είναι ο Βόλος με το Πήλιο, και η Λέσβος, ο νομός με τα δύο νησιά του, την Μυτιλήνη και τη Λήμνο